Ιστοχώρος πολιτικής ανάλυσης και διαλόγου
ΕΜΠΟΡΙΚΟ & ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΟΜΟΡΩΝ ΝΟΜΩΝ & ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ
Α Ν Ο Ι Χ Τ Η Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ & ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ
Σε συζήτηση με θέμα: « ΑΜΕΣΗ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΡΜΑΝΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ »
Για την προάσπιση των Συνταγματικών Δικαιωμάτων, της Δημοκρατίας και των θεμελιωδών αρχών της εθνικής κυριαρχίας .
ΕΙΣΗΓΗΤΕΣ
Γιώργος Κασιμάτης Ομοτ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
Κώστας Μπέης, Ομοτ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
Μελέτης Μελετόπουλος, Διδάκτωρ Οικονομικών & Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης
Γιώργος Ρωμανιάς, Οικονομολόγος
Συντονιστής Γιώργος Παπαδάκης, Δημοσιογράφος
Δευτέρα 30 Μαΐου 2011 ώρα 6.00 μ.μ.
Αίθουσα εκδηλώσεων Εμπορικού & Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς
Λουδοβίκου 1, Πλ. Οδησσού – 2ος όροφος
Του Σπύρου Κουτρούλη
Το βιβλίο του HANS MORGENTHAU , «Επιστήμη και Πολιτική της Ισχύος» (σελ. 252) , που κυκλοφόρησε το 2011 , σε μετάφραση και επίμετρο του πανεπιστημιακού Πάνου Τσακαλογιάννη , από τις εκδόσεις Τουρίκη, αποτελεί , ένα κλασσικό έργο για την ανάλυση και των διακρατικών σχέσεων , που ξετινάζει με μεθοδικό και συστηματικό τρόπο , όλη την φιλελεύθερη επιχειρηματολογία. Γερμανοεβραίος , αναγκάστηκε το 1937 να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ και να διδάξει εκεί σε διάφορα Πανεπιστήμια. Δεδομένου ότι η πλειονότητα του πολιτικού συστήματος , οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης , οι κύριοι συντελεστές της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής κυριαρχούνται από τις φιλελεύθερες ιδεοληψίες και αντιγράφουν τα πλέον αφελή και συνεχώς διαψευδόμενα επιχειρήματα του Πόππερ ή του Χάγιεκ ή του Μίζες – όπως ότι το εμπόριο θα αντικαταστήσει τον πόλεμο ή ότι ο πιθανολογούμενος εξευρωπαϊσμός της Τουρκίας θα την εξημερώσει και θα την οδηγήσει να εγκαταλείψει τις γεωπολιτικές της φιλοδοξίες – , η προσεκτική μελέτη του παραπάνω έργου είναι παραπάνω από αναγκαία και χρήσιμη. Ανάγνωση του υπολοίπου άρθρου
Του Σπύρου Μπαζίνα,
Μια ματιά στην ιστορία μας είναι αρκετή για να διαπιστώσουμε ότι ο διχασμός για μας είναι μόνιμο φαινόμενο. Η συμφωνία, η συναίνεση, δεν είναι εύκολη υπόθεση, ίσως γιατί δεν είμαστε ένας λαός αλλά πολλοί λαοί που τους ένωσε (η, κατ’ άλλους, τους χώρισε!) ο ελληνικός πολιτισμός και η ορθοδοξία. Όσο τα κοινά μας στοιχεία αδυνατίζουν, όπως τα τελευταία 150 χρόνια, ο διχασμός παίρνει απελπιστικές διαστάσεις (με την «αφιλοκερδή» βέβαια βοήθεια και των «μεγάλων συμμάχων» μας). Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην Ευρώπη. Τα κοινά στοιχεία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (π.χ. το ρωμαϊκό δίκαιο, ο ελληνικός πολιτισμός και ο χριστιανισμός) έχουν ατονήσει. Η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπάθησε να αντικαταστήσει τις κοινές αξίες με κοινά οικονομικά κυρίως συμφέροντα, αλλά είναι προφανές ότι οι διαφωνίες σε βασικά θέματα αυξάνουν. Έτσι, η κρίση δεν είναι ούτε απλά ελληνική ούτε απλά οικονομική, αλλά είναι ευρωπαϊκή (και παγκόσμια) και βαθύτατα πολιτική και πολιτισμική. Ανάγνωση του υπολοίπου άρθρου
Του Βασιλείου Σηφακάκη,
Αχιλλέως Γ. Λαζάρου, «Ελληνισμός και Λαοί Νοτιοανατολικής (ΝΑ) Ευρώπης – Διαχρονικές και Διεπιστημονικές διαδρομές» Αθήνα 2009.
Ο Αχιλλεύς Γ.Λαζάρου, Ρωμανιστής και Βαλκανολόγος, διδάκτωρ της Φιλοσοφικής σχολής του Παν/μίου Αθηνών, έκτακτος Καθηγητής της Σορβώννης, πολυγραφώτατος συγγραφεύς και ερευνητής, μας παρουσιάζει το νέο τετράτομο έργο του με τίτλο «Ελληνισμός και Λαοί Νοτιανατολικής (ΝΑ) Ευρώπης – Διαχρονικές και Διεπιστημονικές διαδρομές». Με το έργο αυτό ο Αχ. Λαζάρου αναδεικνύεται σε πρωτοπόρο αγωνιστή διασφαλίσεως των Εθνικών μας συμφερόντων, απέναντι σ’ εκείνους, οι οποίοι, παραχαράσσοντας την Ιστορία, κάνοντας περισσότερο προπαγάνδα παρά επιστημονική έρευνα, θέλουν να παρουσιάσουν ότι οι μισοί Έλληνες δεν είναι Έλληνες αλλά μέλη μειονοτικών ομάδων, Βουλγάρων, Ρουμάνων, Αλβανών, Σέρβων, Τούρκων… Ίσως αυτά να εντάσσονται στο γενικότερο κλίμα της εποχής που επιβάλλει «την αποδόμηση της εθνοκεντρικής ιστορικής αφήγησης, την επιβολή της εθνοκεντρικής λογοκρισίας, την σχετικοποίηση της εθνικής ιστορίας…» (σημ.: από το βιβλίο της Καθηγ. του Παν/μίου Ιωαννίνων κ. Σ. Βούρη), γεγονός άλλωστε που ζούμε πολύ πρόσφατα με την παρουσίασι της Επαναστάσεως του 1821 από τηλεοπτικό κανάλι. Γι’ αυτό και οι εισηγητές τέτοιων θεωριών, ανεξάρτητα από την ιδιότητά τους, αποτελούν μέλη βαρύγδουπων κυβερνητικών και μη οργανισμών, που με χρήματα και του Ελληνικού κράτους, δικά μας δηλ., των φορολογουμένων, κάνουν καλά αυτό το «θεάρεστο» έργο τους.
Του Γιώργου Σπανουδάκη,
ΨΗΦΙΖΩ ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
www.elegr.gr – (Διεθνής συνάντηση: Νομική σχολή παν. Αθηνών, 6-8 Μαΐου 2011)
Θέματα που απαιτούν λύσεις στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που οφείλουμε να εκθέσουμε παίρνοντας τα κατάλληλα δραστικά μέτρα, ώστε να γίνει αντιληπτό ότι δεν θα ανεχτούμε την ανήθικη και κατάφωρη οικονομική αδικία σε βάρος της χώρας μας, που υπονομεύει και το μέλλον της Ε.Ε.
Τι συμβαίνει με το δημόσιο χρέος των χωρών στην Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.
Ενδεικτικά: Υπάρχει και στο διαδίκτυο ο κατάλογος με τα χρέη όλων των χωρών της γης.
Η Γερμανία με 5 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 155% του ΑΕΠ της.
Η Γαλλία πάλι με 5 τρις έχει χρέος στο 188% του ΑΕΠ της.
ΟΙ ΗΠΑ με 13 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 94% του ΑΕΠ της.
Οπότε είναι προφανές ότι δεν έχει τόση σημασία το μέγεθος του χρέους όσο το ποσοστό του επί του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος.
Μετά από μερικές ματιές στον πίνακα προκύπτουν κάποιες απορίες: Ανάγνωση του υπολοίπου άρθρου
Του Γεώργιου Π. Μαλούχου,
Αναδημοσίευση απο το ΒΗΜΑ, 10/5/2011, http://www.tovima.gr/politics/article/?cid=751&aid=400125
«Αν έλθει άλλη κυβέρνησις, δεν θα τους δώσουν πεντάρα…»
«…η καταφρόνισης προς πάσαν ηθικήν αξίαν και προς πάσαν ηθικήν έννοιαν έχει κλονίσει πλεόν τα θεμέλια του κοινωνικού καθεστώτος, ώστε να μη υπολείπεται πλέον είς τους ενδεχόμενους ανατροπείς του κοινωνικού καθεστώτος βαρύ το έργον»: Θεμιστοκλής Σοφούλης αγόρευση στη Βουλή, 29 Απριλίου 1936.
Πολλά μπορεί να διαφέρουν, όμως, η πτώχευση της εποχής Τρικούπη (εξωτερικό χρέος 640 εκ. χρυσά φράγκα) και η πτώχευση του 1932 (εξωτερικό χρέος 1.022 εκ. χρυσά φράγκα) έχουν ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κοινό κομβικό στοιχείο: ότι, μετά από πολλές διεργασίες, και οι δύο κηρύχθηκαν μόλις το ποσοστό του χρέους έφτασε στο 150% του ΑΕΠ. Ανάγνωση του υπολοίπου άρθρου
Του Ραφαήλ Καλυβιώτη*
Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό για την άνοδο του ρεύματος της ακροδεξιάς σε Εθνικό και Ευρωπαϊκό επίπεδο. Σπανίως ωστόσο επιχειρείται η παράκαμψη των περιγραφικών στοιχείων της ερεύνης. Η μεταπολεμική ακροδεξιά άλλωστε δεν είναι δα και ένα χθεσινό φαινόμενο που ανέκυψε ερήμην των αναλυτών. Ποσοτικές αναλύσεις διαθέτουμε άφθονες και από την Αυστρία και από την Γαλλία. Πολύ φοβούμαι όμως πώς οι περισσότερες εξ αυτών ηκολούθησαν ένα συγκεκριμένο ιδεολογικό μοντέλο είτε διότι όντως υπήρξε τέτοια πρόθεση, είτε διότι το μοντέλο αυτό ήτο «politically correct» εκείνη την εποχή με αποτέλεσμα δημοσκόποι και πολιτικοί αναλυτές να μην είναι απολύτως έντιμοι πρωτίστως απέναντι στον εαυτό τους. Ανάγνωση του υπολοίπου άρθρου
Δούρειος Ίππος 